Alledaags

  De Alledaagse Retraite was een schot in de roos. Van donderdagavond tot maandagavond was ons centrum een open centrum waar iedereen elk uur kon instappen om te mediteren – van 8u tot 22u. Mensen kwamen, mensen gingen, mensen bleven een tijdje. Mensen brachten van alles mee om samen te eten, samen soep te maken, samen mens te zijn. Samen vreugde te ervaren in de kwaliteit van gewaar zijn, van zichzelf, van anderen, van mensen onder elkaar. Mensen kwamen om van alles te geven aan elkaar. Om dan wat later weer alleen, maar ook samen, in de meditatieruimte met onze menselijke geest aan de slag te gaan.

Het was hartverwarmend om te zien hoeveel mensen bereid zijn dit te doen, aan de slag gaan met hun geest, met hoe ze denken, wat ze ervaren, met hun emoties, met intenties en consequenties. Bereid de verantwoordelijkheid voor zichzelf op te nemen. Telkens opnieuw is dit een heel moedige daad – recht in de ogen kijken van wat er is. En het is zo eenvoudig dit neer te schrijven “recht in de ogen kijken van wat er is” maar allesbehalve vanzelfsprekend. Het vereist draagkracht, openheid, moed, het vereist ook een zekere discipline en vertrouwen.

Mensen zijn soms angstige wezentjes, in de ban van allerlei hersenspinsels die we zelf maken en zelf geloven, van waaruit we handelen. We zijn zo vastgeroest aan gewoontes, sneller dan we denken, en de mogelijkheid om gewoontes, net als illusies, te moeten opgeven, doet ons al huiveren. Nee, dan is het makkelijker wellicht om dit netjes uit de weg te gaan en ons over te geven aan allerlei subtiele en minder subtiele activiteiten met de intentie – meestal eerder sluimerend in ons aanwezig – niet te zien of te ervaren wat we voelen, waar we bang voor zijn, wat ons echt raakt enzovoort.  Alleen….het is misschien makkelijker maar het werkt niet en we vreten onszelf meer en meer op. Soms zelfs letterlijk.

We proberen nog steeds om gelukkig te zijn en op zich is daar niets mis mee, alleen zoeken we meestal ons geluk daar waar het niet te vinden is en daarnaast denk ik dat ons doel veeleer moet zijn om vrij te zijn als mens. Einstein hierover : “welzijn en gelukkig zijn heb ik nooit gezien als het ultieme, absolute doel, ik ben zelfs geneigd dergelijke ambities te vergelijken met die van een varken”.

Komt binnen, niet?

Meditatie, boeddhistische meditatie (bijvoorbeeld), is opgevat als middel om vrij te worden als mens. Vrij van houdingen die allerlei miserie in het leven roepen zoals handelen vanuit zienswijzen die niet overeenkomen met de werkelijkheid. Bijvoorbeeld dat wat vergankelijk is als onvergankelijk beschouwen of geloven dat wat we doen of zeggen toch geen gevolgen heeft….met alle gevolgen vandien….

Als een mens gaat zitten in gewaarzijn, in meditatie zoals dat beoefend wordt in ons centrum, dan wordt ook de bereidheid geoefend onder andere hiermee aan de slag te gaan. Het is niet makkelijk. Alleen….het werkt wel. En dat is wat zovelen gedaan hebben de afgelopen dagen in de Alledaagse. Het is alledaags, het kan alle dagen en het verandert mensen….lijkt dat geen mooie manier om te leven?

Filiep