Blog

Elke tocht verloopt langs het eigen unieke pad dat het samenspel van de deelnemers met ons uitstippelt. Er zijn basecamps onderweg, bakens onder vorm van een beperkt aantal kaders en modellen die we als “brillen” aanreiken en die houvast kunnen geven. Maar we vertoeven daar nooit lang. De kaders zijn eenvoudig zodat we snel weer op pad kunnen gaan met die kaders in onze rugzak om de leiderschapsuitdagingen waar de deelnemers mee worstelen, uit te diepen en daar samen vernieuwende antwoorden op te zoeken. 

Het blijft moeilijk om op voorhand uit te leggen hoe zo een journey eruit zal zien. En zeker bij professoren leven vaak vooroordelen. Een deelnemer aan de laatste journey zei tijdens de intake “je moet niet afkomen met die management mumble jumble, dat gaat hier toch niet werken”. Hij is dan ook met de nodige scepsis aan het traject begonnen en heeft de eerste basecamps ook van daaruit grondig op de korrel genomen. Het was schitterend om te zien hoe ook bij hem vooroordelen plaats maakten voor echte leergierige interesse doorheen de experimenten tijdens dit traject. Toen hij op de laatste dag in onze sessie rond “positieve politiek” vroeg of hij dit ook in zijn lessen mocht gebruiken, wisten we zeker dat ook deze tocht nieuwe paden heeft geopend voor elke deelnemer.