We leven met de rem op. Vaak kennen we niet eens onze werkelijke mogelijkheden of ontbreekt het ons aan geïnteresseerde exploratiedrang om te verkennen wat menselijk mogelijk is. We denken te vaak dat een heerlijk gebakken visje op een terras ergens in een baai in Verwegistan, met zijn tweetjes bij ondergaande zon, glaasje rode wijn van de lokale boer, het summum is van genieten en dus van geluk. Gelukkig zijn is veel te veel synoniem geworden van genieten en niet zomaar genieten maar ongebreideld genieten dat altijd maar voort en voort moet duren. Genot waarbij mijn verlangens en waar ik zin in heb voorop gaan in de stoet van menselijke emoties en alles wat zich toevallig op dat moment leent om dat blinde hunkeren te bevredigen moet er aan geloven. Ik reduceer mezelf tot een organisme dat grenzeloos wil genieten. Twintig soorten ketchup, tientallen soorten broodjes, een koe onderverdeeld in hapklaar barbecuevlees, een overvloed aan balpennen, bloemen, stoelen, lampen, schoenen, allerlei variaties. In een klik. Ongebreidelde variaties. Ongebreideld genieten. Want wat is er anders in dit leven? En maar moeten genieten en maar gelukkig moeten zijn. En maar moeten voldoen aan leuk zijn en het leuk hebben. Authentieke totaalspektakels voor alle zintuigen, zo zou elke dag moeten zijn.
Een bank probeert tegenwoordig jongeren te werven met de slogan het doe wat ik wil gevoel. De illusie van vrijheid. Eindeloos jacht maken op genadeloos genot. De koe heeft niet echt een boodschap aan de slogan van authentieke en eerlijke keuken. Voor ze het weet, ligt ze eerlijk te grillen tussen haar metgezellen op een authentieke barbecue. Authentieke onzin.
Waar zijn de dromers en de visionairs, de dichters en de bards? Zijn we ons talent om zin te geven aan ons leven verloren? We leven te veel als cijfertjes op een meetlat. Gradgrind is zo uit de roman van Dickens de 21e eeuw ingestapt.
In plaats van onze voeten op de grond te houden, lijkt het me tijd om eens een sprong te wagen. Een sprong om het mens-zijn aan de mens terug te geven, om het zalige gevoel van stilte weer te kunnen ervaren, de heldere kwaliteit van een moment gewaarzijn van wat je voelt of aan het doen bent, het jezelf herkennen in een andere mens, liggend kijken naar het passeren van wolken in een blauwe lucht of de regendruppels op je voorhoofd voelen glijden, mensen als mens zien en pijn herkennen als pijn, haar pijn is jouw pijn, zijn verdriet is jouw verdriet. Dat kunnen we niet leren van die cijfertjes op een meetlat. Dat kunnen we ook niet leren door onze voetjes op de grond te houden. Spring .
